De kenners hadden het meteen begrepen, het is een Onbag (zak voor moeders met kinders in draagdoeken). Ik zag het voor het eerst bij Mme Zsazsa, leuke tas! Spijtig, ik "draag" niet. Nooit gedaan trouwens, wel geprobeerd maar ik kreeg het daar helemaal benauwd van. Een paar dagen later vraagt Katrien mij of ik zo'n Onbag voor hou zou willen stikken, toeval: jahajahaa, graag!! Een uniek concept en een al even unieke manier om 'm in elkaar te zetten. Wel, dat laatste ging niet, ik kon het echt niet. Dan maar volgens de klassieke methode en eerst een proefmodel om te zien of het wel zou lukken. Het is gelukt, blij. Het is zelfs helemaal niet moeilijk maar wel véél werk aan de zakjes en velcro-sluitingen en litsen, ... enz. Hoe gedetailleerd je ze maakt en hoeveel tirlantijnen je er nog bij verzint, bepaal je zelf. Totale werktijd: 1+4 avonden (proefmodel + echte tas) maar het kan ook gewoon simpel en op 1 avond.
(Katrien, gene paniek, de bloem kan je er afhalen want dat is in feite een broche, gemaakt van de restjes, en de tas is ook heel soepel maar hier dik opgevuld voor de foto ;-))
Ik ben een claustrofoob, dat werd door een draagdoek weer eens pijnlijk duidelijk. Ik ben dus zeker niet het draagdoek-onbag-type. Al mijn bezittingen (baby, babytas, de boodschappen) duwde ik met twee vingers voor me uit in de - gratis en voor niets gekregen - buggy. Luchtig!
En als je zo'n tas zou willen maken? Ik deed het zo:
- werkbeschrijving in het Nederlands en het Engels
- maar deze tas is dus volgens de "klassieke manier" in elkaar gezet (eerst buitenkant maken, dan binnenkant, buitenstof en binnenstof hangen dus niet aan elkaar vast, behalve aan de schouderbanden en de bovenrand van de tas)
- om de randen toch wat te verstevigen zit er "piping" of "paspelband" in, houdt de tas beter in vorm, die piping maak ik zelf en heb daarvoor een aangepast stikvoetje, zie ook deze post
- normaal gezien moet je je stof voor de pipingband volgens de biais-richting van de stof snijden (45° op de rechte draad) maar voor een tas is dat niet zo belangrijk dus ik volg gewoon de rechte draad
- volgens de werkbeschrijving koop je in totaal twee stukken stof (binnenkant en buitenkant) van 3,5m maar dan heb je massa's over en geef je veel geld uit aan de stof alleen al, om toch die lange schouderbanden te kunnen maken heb ik gewerkt met 2 stukken van 1,75m en de banden heb ik aan elkaar gezet zodat ik ook een band van 3,5m had, dat ging prima maar best doen met een soort franse naad of confectienaad of zo, dan is het heel stevig
- als je je stof begint te versnijden, knip je best eerst je twee lange schouderbanden uit de binnenstof en idem uit de buitenstof, pas dan de rest van de delen voor de tas (dat is voor de verstrooiden, zoals ikzelf)
- velcro om de zakjes te sluiten, aan de achterkant van de stof telkens wel een verstevigingslapje omdat anders, zeker de dunne binnenstof van de tas, na verloop van tijd zou doorschuren, idem voor de zakken
- de zakken zijn zo breed als de tas zelf en zitten telkens mee verwerkt in de naad, een gemakkelijke methode
- alle maten van de originele grote Onbag zijn identiek, behalve de schouderband (en dus ook zij- en onderkant van de tas), die heb ik op 18cm i.p.v. 22cm gesneden (en de zijzakken dus ook), de tas is uiteindelijk 16 cm diep
- ik denk dat de schouderbanden ook wat korter mogen maar dat kan je achteraf nog altijd herstellen
- ik denk ook dat het zwakste punt de overgang van de tas naar de schouderband is (toch volgens een simpele trek-proef op het oefenmodel), dus daar ook eens doorgestikt om extra te verstevigen
- binnenin de tas nog een boord met lusjes voor tutten, sleutels en ander spul dat je snel moet kunnen terugvinden
Op Flickr later deze week nog meer foto's, details, binnenstebuiten, enz.
