Vorige week kwam ik met een schoon geel boek naar huis en het kleine hart van mijn grote zoon ging plots veel sneller slaan. Een pop, ja een babypop moest het worden! Met een pamper en een slaapzak en een pyama. Geen half werk hier wanneer we aan het moederen slaan. En zo had ik van vrijdag op zaterdag nog maar eens een korte nacht (ze zullen niet lang meer zeggen dat 39 er een beetje uitziet als 33).
Pop werd gemaakt en kreeg de naam Aauni (Stig zit nu in het eerste leerjaar en hij kan schrijven ;-)). De arme kleine mocht meteen woordjes oefenen. Dat werden al snel kribbels want ah ja, dat ik daar nog niet aan gedacht had: baby's kunnen niet lezen of schrijven. Ik voelde op dat ogenblik al nattigheid. Stig, hij is niet van gisteren.
Baby's groeien snel, hè moeke. Voel je'm ook komen? Maar ik bedacht een list, lees "een pruik". Op 1-2-3 kon baby Aauni veranderen in een jongen van een jaar of zes. Tot mijn eigen verbazing sloeg het trucje aan. Tijd om wat kleertjes te maken voor de grote Aauni.
Het kind kreeg in een keer een hele garderobe. Al moet ik eerlijk toegeven dat dat komt omdat ik op den duur zelf niet meer te stoppen was. En zo volgde er nog maar eens een zeer korte nacht.
Lederen schoenen, alstemblief sèg.
Een lange broek en een berenhemd.
Een salopet en een hemd met dino's. En ook een wollen frak.
En deze week moet ik goed voor Aauni zorgen... Zou een meisjespruik ook aanslaan?
