Er was geen plan B. Het moest en zou mooi weer zijn op 24 en 25 juli. Wel, het waren de mooiste zomerdagen tot dan toe. Een geslaagde fotoshoot en een eerste meet gehaald. Riet en ik zijn blij!
Ook zeer blij met alle enthousiaste medewerkers en figuranten. Langs deze weg nog eens een grote merci: MERCI!
Er waren meisjes die zich van hun mooiste kant lieten zien.
Ook zeer blij met alle enthousiaste medewerkers en figuranten. Langs deze weg nog eens een grote merci: MERCI!
Er waren meisjes die zich van hun mooiste kant lieten zien.
Er was een zoon die er vierkant zijn broek aan veegde en dat stralend van plezier deed.
Er was jong.
Jonger.
En er was oud(er).
Maar bovenal waren het mensen van wie we veel houden. Wij leggen dan ook echt ons hart en onze ziel in dit boek.
Er waren collega's. Ze kwamen helpen. Of kwamen ze figureren? Of brachten ze gewoon een stuk voor het decor uit den hof? Ze kwamen alleen. Of ze kwamen met de hond? Of neen, de hond kwam met iemand anders. Sowieso kon iedereen het uitstekend met elkaar vinden.
En de kinderen, die moesten we soms in alle hoeken van de tuin gaan zoeken. Op andere momenten zaten ze rond de tafel en telden appels, of zoiets. Het was gezellig, dat zeker! En lekker warm, dat ook!
Er werd voortdurend gewikt en gewogen, gekeken en goedgekeurd.
En al wie hielp, was geduldig. Ook als de zon begon te branden en het zweet van de voorhoofden liep.
Een beetje smuk kon dan geen kwaad. Al was het maar om de knalrode blos op onze wangen te temperen.
Maar wat er zich nu echt achter de schermen of tussen de takken heeft afgespeeld, dat kunnen we je nog niet laten zien. Eind september slaan we het boek open en dan kan je mee kijken, lezen en maken.
Stig zei dat het de leukste dag van zijn hele leven was geweest. Maar 's avonds ging zijn waterpistool (per ongeluk) stuk en toen was het nog maar gewoon een leuke dag ;-).
Wij waren vooral moe en zeer tevreden.
(c) foto's Van Halewyck en Missy N, dankjewel!
